PvdA pleit voor regionaal sociaal akkoord

Vanaf 1 januari treedt de Participatiewet in werking. Het doel is om meer mensen, ook mensen met een arbeidsbeperking aan de slag te krijgen. Motto: iedereen doet mee. Dat sluit mooi aan bij het Collegeakkoord dat we als gemeente naar een meer ‘inclusieve samenleving’ willen transformeren.

De gemeente wordt vanaf die datum ook verantwoordelijk voor mensen met arbeidsvermogen die ondersteuning nodig hebben. Mensen die dus nu in de WWB, de Wsw en in de Wajong zitten. Als gemeente hebben we dezelfde taken als voor inwoners met een bijstandsuitkering, namelijk het bieden van ondersteuning op arbeidsinschakeling en waar nodig op inkomensondersteuning.
Voor een stabiele basis van deze nieuwe uitvoeringsstructuur is het noodzakelijk dat alle belanghebbenden uitgaan van een gelijke visie en missie.

Binnen het Westerkwartier wordt op dit moment op verschillende wijze invulling gegeven aan de uitvoering van de Wet Werk en Bijstand. De gemeenten Grootegast en Zuidhorn voeren tot nu toe deze werkzaamheden zelf uit, terwijl de gemeenten Leek, Marum en Noordenveld de werkzaamheden in de Intergemeentelijke Sociale Dienst hebben ondergebracht. Door Zuidhorn is destijds een bewuste keuze gemaakt: veel inwoners zijn gericht op de stad Groningen en vinden veelal daar ook werk.

Daarnaast doen alle vijf de gemeenten mee in Gemeenschappelijke Regeling Novatec. In 2012 heeft onze raad ingestemd met de adviezen van de in 2011 opgerichte Stuurgroep Werken naar Vermogen om te gaan naar een integrale gezamenlijke aanpak voor de onderkant van de arbeidsmarkt en een gezamenlijke werkgeversbenadering: een gezamenlijke dienst werk en inkomen voor het hele Westerkwartier. Deze zou dan synchroon lopen met de om –en afbouw van Novatec en Novawork.

Daarnaast is Matchpunt opgericht om werkzoekenden en werkgevers met elkaar te verbinden, meer uitgaande van competenties en vaardigheden van werkzoekenden en minder vanuit de door werkzoekenden behaalde kwalificaties.
Mooie ambities, en op papier lijkt het allemaal prachtig, maar wat is er nu daadwerkelijk van terecht gekomen? Natuurlijk we zijn nog maar net begonnen, maar we worden inmiddels ingehaald door de keiharde realiteit. De werkeloosheidscijfers en de prognoses voor de komende tijd geven geen aanleiding tot groot optimisme, zeker niet voor mensen met een grotere afstand tot de arbeidsmarkt, laat staan voor mensen die net werkeloos zijn geworden, of voor hen die het binnenkort worden.

In de huidige situatie vraagt het om scherpe keuzes te maken, zeker met de inzet van de nog beschikbare re-integratiemiddelen. Prioriteit zal moeten liggen bij inzet van deze middelen met een reële verwachting dat die inzet zal leiden tot een vorm van werk en daarmee dus minder uitkeringen. Tegelijk moeten we ervoor zorgen dat we een sociaal vangnet blijven houden voor die mensen die het nodig hebben.

Maar goed, eerst even terug naar de samenwerking. Volgens het raadsvoorstel (afgelopen maandag 23 juni jl. de implementatie van de participatiewet) moeten deze in de huidige vorm worden voortgezet. Op zich is dat logisch, immers we moeten niet teveel achterom kijken, maar juist naar voren. Volgens het advies van de VNG ambassadeur Sint moeten we juist zoeken, vanuit Westerkwartier perspectief, naar samenwerking op inhoud, omdat we een gedeelde opgave kennen voor het verzorgingsgebied. Vreemd: deden we dit dan niet dan? Als we dit alsnog moeten onderzoeken, zijn we dan niet een beetje laat?

Daarvoor wordt dus nog niet overgegaan op een nieuwe vorm van de dienst werk en inkomen; we houden in ieder geval Novatec nog in stand en de ISD Noordenkwartier blijft in de huidige vorm bestaan. Volgens mij kunnen we als raad hier moeilijk tegen zijn: Immers we moeten geen oude schoenen weg gooien. De nieuwe staan nog niet eens in de winkel!

Wel mogen we ons afvragen wat er nu met dit advies wordt gedaan? Onze suggestie is dat we als Westerkwartiergemeenten eerst maar eens moeten werken aan een ‘regionaal sociaal akkoord’, en welke partijen we daarbij willen betrekken. Bijvoorbeeld de stad Groningen is voor Zuidhorn een grote ‘werkgever’, waar naast werk ook veel opleidings –en/of omscholingsmogelijkheden zijn.

Het intensiveren van de werkgeverdienstverlening (Matchpunt) wordt verder geïntensiveerd. Het klinkt natuurlijk een beetje als een holle kreet, maar wat wordt hier nu daadwerkelijk mee bedoeld? gaan ze met meer mensen (FTE) actief werkgevers en werknemers met elkaar in contact laten brengen? Op zich, met meer mensen aannemen creëer je automatisch meer banen, maar dat is volgens ons niet de bedoeling. Er zijn natuurlijk vergelijkbare constructies, zoals commerciële uitzendbureaus, die op dezelfde manier actief aan het lobbyen zijn. Hoe willen we werkgevers ertoe bewegen om met hen in zee te gaan?

In andere delen van het land zijn er inmiddels vele initiatieven aan de gang om in regionaal verband mensen aan het werk te krijgen. Werkgevers, werknemers, mensen uit de bijstand, regionale opleidingscentra, gemeenten werken samen om de banenmotor op gang te krijgen. Wij, als Partij van de Arbeid, vinden dan ook dat alle belanghebbenden in regionaal verband moeten samen werken om tot een gedegen regionaal sociaal plan te komen, waarbij toekomst -en duurzaam gericht gewerkt moet worden.