De apparatsjiks van de Hooiweg

In de raadsvergadering van afgelopen 6 oktober heeft de PvdA-fractie in het vragenuurtje wethouder Stol aan de tand gevoeld over de wijze van communicatie met de burgers vanuit het gemeentehuis.

Concrete aanleiding was de beantwoording van eerdere schriftelijke vragen over de verbouw van de gymzaal in Noordhorn. De verbouwing zou namelijk zijn afgerond voordat het schooljaar en het sportseizoen na de zomer weer zouden beginnen. Was dat maar waar.

Kan gebeuren natuurlijk, maar dan is het niet meer dan normaal dat de omwonenden daar een beetje behoorlijk over worden geïnformeerd. De PvdA ontving signalen uit Noordhorn dat de de communicatie vanuit het gemeentehuis te wensen overliet. Al was het alleen maar omdat er plotseling afzetlinten in het straatbeeld verschenen met borden die repten van asbestgevaar…

En over asbestverwijdering was in een informerend briefje aan omwonenden met geen woord gerept. Kennelijk viel dit aspect onder de noemer: ‘U kunt wellicht enige hinder ondervinden’.

Op onze schriftelijke vragen kwam op het punt van de asbestsanering het veelzeggende antwoord dat men dat maar uit de gepubliceerde vergunningverlening had moeten afleiden. Dus wel een briefje in de bus duwen, maar het belangrijkste aspect onbenoemd laten? Daar mochten de buurtbewoners het dan mee doen. Dit vonden wij een wel erg formalistisch en technocratisch standpunt, waarmee de gevoelens onder de bevolking niet serieus leken te worden genomen.

In het coalitieakkoord vermeldt het college immers dat men een betrouwbare overheid wil zijn die ‘discussie en tegenspraak inspirerend’ vindt.

In het vragenuurtje heeft raadslid André Hatzman wethouder Stol gevraagd of hij de mening van de PvdA deelt dat over de asbestsanering een heldere communicatie met de buurtbewoners op zijn plaats was geweest, en hoe hij de gang van zaken rijmt met zijn eigen collegeakkoord. In een inderhaast in de bus gedrukt excuusbriefje aan de buurtbewoners werd nog wel om wat geduld verzocht omdat de werkzaamheden zijn uitlopen, maar over de asbestsanering werd nog steeds niet gerept. Zo lichtzinnig ga je toch niet om met de volksgezondheid?

Het vragenuurtje bleek op een herhaling van zetten uit te lopen. Wethouder Stol las voor uit andermans werk, degelijk voorbereid door zijn ambtenaren, dat wel. De vergunning was verleend en het had in de krant gestaan, dus voldeed het aan de wettelijke minimumeisen. En het geselecteerde asbestsaneringsbedrijf (dat voor menig Noordhorner dus ineens ten tonele verscheen) wist heus wel wat het deed.

Hatzman concludeerde dat kennelijk inmiddels de bestuurders van Zuidhorn ook al tot bureaucraten zijn verworden en discussie juist uit de weg gaan. Ondertussen heeft de burger het nakijken en moet deze het allemaal maar lijdzaam ondergaan. In elk geval op het punt van een goede communicatie met de bevolking blijkt het collegeakkoord dus niets anders dan een dode letter te zijn. ‘Inspirerend’ vonden wij het optreden van Stol in elk geval allerminst.